Tzw. biała karta a właściwie Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa  jest formą ewidencji zabytków architektury.

Jej forma wyznaczona jest przez obowiązujący schemat, na który składają się m.in. podstawowe informacje o adresie, otoczeniu, kwestiach własnościowych obiektu, jego rzut przyziemia, historia, opis  formy i konstrukcji zabytku oraz wnioski i postulaty konserwatorskie.

Prace nad białą kartą wiążą się z wizytą w archiwach, gdzie na podstawie akt (np. policji budowlanej) rekonstruuje się historię obiektu. Nieuniknione są oględziny budynku, podczas których wykonuje się pomiary do rzutu przyziemia, czy dokonuje się rozpoznania w celu opisania konstrukcji i stanu zachowania. Dokument ten jest niezbędny w przypadku gdy zabytek ma zostać wpisany do rejestru.